Rok zwrotnikowy (zwany także rokiem słonecznym), to odstęp czasu pomiędzy dwoma kolejnymi przejściami Słońca przez punkt równonocy wiosennej, czyli punkt Barana. Rok zwrotnikowy wyznacza cykl zmian pór roku na Ziemi, decyduje o zmianach wegetacji i pogody. Rok zwrotnikowy dzieli się na cztery astronomiczne pory roku: wiosnę, lato, jesień i zimę.
Niedługo nadejdzie wiosna astronomiczna. Wiosna astronomiczna rozpocznie się w dniu równonocy wiosennej, a dokładniej w chwili przejścia Słońca przez płaszczyznę równika niebieskiego na półkulę północną nieba (w tym roku nastąpi to 20 marca o godzinie 04:07). Wiosna zakończy się w momencie przesilenia letniego, czyli w momencie, gdy odległość kątowa Słońca od płaszczyzny równika niebieskiego osiągnie maksimum (w tym roku 20 czerwca).
Ponieważ podczas wiosny Słońce wznosi się na sferze niebieskiej ponad równik niebieski, na półkuli północnej Ziemi dni są dłuższe od nocy i z dnia na dzień są coraz dłuższe, wiec cała przyroda ożywiona rozkwita w ciepłym świetle słonecznym.
Na przełomie marca i kwietnia dostrzeżemy na pogodnym wieczornym niebie kilka wspaniałych i łatwych do odnalezienia gwiazdozbiorów. Na południu dostrzeżemy: Lwa, Pannę, Bliźnięta i Oriona (już niestety dość nisko nad horyzontem), na zachodzie:  Byka i Perseusza, na wschodzie: Wolarza i Herkulesa, a na północy zawsze widoczne wspaniałe gwiazdozbiory okołobiegunowe: Wielką Niedźwiedzicę,  Mała Niedźwiedzicę,  Kasjopeję i Perseusza.
Najjaśniejsze gwiazdy trzech bardzo okazałych gwiazdozbiorów wiosennych: Wolarza, Panny, Lwa: Arktur, Spika i Regulus, tworzą tzw. trójkąt wiosenny. Nisko nad południowo-zachodnim horyzontem warto odszukać najjaśniejszą gwiazdę naszego nieba – Syriusza, widoczną na piersi Wielkiego Psa, gwiazdozbioru położonego nieco na wschód od stóp Oriona, pod Jednorożcem. Na ramieniu Oriona wspaniale błyszczy czerwona Betelgeza – czerwony nadolbrzym o średnicy 887 razy większej od średnicy Słońca. Betelgeza jest tak wielka, że zmieściłyby się w niej orbity Merkurego, Wenus, Ziemi i Marsa!
Gdy niebo nie jest jeszcze zupełnie ciemne, tuż nad zachodnim horyzontem możemy dostrzec Jowisza, największą planetę Układu Słonecznego. Niestety, warunki widoczności Jowisza będą się szybko pogarszały, gdyż Jowisz zmierza do koniunkcji ze Słońcem.
Dysponując niewielkim  teleskopem lub silna lornetką będziemy mogli dostrzec na wiosennym niebie niecodziennego gościa: kometę o nazwie 12P/Pons-Brooks. Jest to kometa okresowa, ale o dość długim okresie obiegu Słońca, więc ponownie znajdzie się w pobliżu Słońca dopiero za około 70 lat. Największą jasność kometa osiągnie w drugiej połowie kwietnia.
Olśniewające nocne niebo najlepiej podziwiać z miejsc, gdzie nie ma silnego oświetlenia sztucznego i posiłkując się teleskopami i lunetami. Takie właśnie warunki do obserwacji znajdziecie Państwo w Ośrodku Edukacji Astronomicznej w Białkowie. Zapraszamy zorganizowane grupy  na nocne obserwacje wiosennego nieba do Białkowa. Oczywiście warunkiem udanych obserwacji jest bezchmurna pogoda.